Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de noviembre, 2008

CHICAGO

Está a punto de chover en Chicago... e nos meus ollos, escribiu o corresponsal enviado a cubrir a cousa de Obama hai sete días. Escribiu tamén: veñen os teus labios á miña boca ao despertar; entre todas as mulleres busco os teus dedos e só encontro frío, frío; non podo vivir sen a túa voz. Foi un desliz. Enviou a unha dirección electrónica equivocada aquela carta. O redactor, preso doutro desliz, incluíu aquela misiva na edición do diario. Os lectores non daban creto a aquela declaración de amor en medio de tantos datos e análises. O director, evidentemente, chamou ao corresponsal e ao redactor. Dixo que prescindía dos seus servizos. A profesionalidade e o amor van en dirección contraria. O corresponsal en Chicago quedou en evidencia diante dos lectores, desprestixiado como periodista, e no paro, como tres millóns de españois. Estaban o redactor e o corresponsal nun bar purgando tristezas, bebéndose a noite. ¿Como editaches a carta, como non me chamaches, como foi posible? Iso pregunta

A VECES

A veces, voces... dicen que te quiero, sólo a veces. Será porque te pienso... y ríes, en la lluvia... y nos besamos. o se caen puños de arena... y gaviotas con voz de caracola. También, en algún café de alguna ciudad oscura y fría, me cuentas cómo te ha ido todo, y alegras las gotas de lluvia que juegan a las carreras por los cristales. Sucede que entonces, a veces, creo que ya no te quiero Y eres sólo un cuerpo muerto cubierto entre sábanas sucias. Pero, otras veces, siempre, ocurre que todo vuelve al principio, y entonces,a veces, voces… dicen que te quiero, sólo a veces. Carlos. Suena: Please be patient with me - Wilco